Artykuły
Zasady pisowni nazw walut

powiązane: awers, rewers

W języku polskim obowiązuje kilka zasad poprawnego zapisu w odniesieniu do walut

1) nazwy walut piszemy małą literą:
dolar amerykański; złoty; euro; rupia indyjska; frank szwajcarski;
za wyjątkiem nazw własnych:
dolar Hongkongu; frank CFA; funt Świętej Heleny.
Oczywiście, jeżeli nazwa waluty rozpoczyna zdanie to piszemy ją wielką literą. Złoty to waluta Polski, a korona czeska jest walutą Czech

2) jeżeli nazwa waluty występuje w więcej niż jednym kraju, dodajemy przymiotnik lub nazwę własną:
dolar -amerykański, -kanadyjski, -Belize, -Kiribati, -gujański;
frank -CFA, -burundyjski, -malijski, -Dżibuti; -CFP;
korona -czeska, -duńska, -szwedzka;
rubel -białoruski, -naddniestrzański, -rosyjski

3) jeżeli nazwa waluty funkcjonuje tylko w jednym kraju, to piszemy ją bez żadnych dodatków lub dodajemy kod waluty:
złoty - złoty (PLN);
lek - lek (ALL);
lari - lari (GEL)

4) kody walut piszemy dużymi literami:
PLN; USD; CHF; EUR; GIP; XOF

5) skrót waluty lub symbol piszemy zgodnie z ich oryginalnym zapisem:
₽ - rubel rosyjski; zł - złoty; Fr - frank rwandyjski;
дин. lub din. - dinar serbski

6) kod waluty nie jest tym samym co skrót waluty, symbol, i nie powinno się tego stosować w życiu codziennym:
poprawnie: 1 000 zł, źle: 1 000 PLN;
poprawnie: 250 £, źle: 250 BGP;
poprawnie: 5 €, źle: 5 EUR;
za wyjątkiem tabel kursowych banków, kantorów, giełd, etc.:
1 PLN = 0,22536 EUR;
1 BYN = 0,56570 CAD;
1 USD = 3,92980 PLN

7) bardzo często spotykam zapis złoty polski, co jest błędem, jeżeli opisujemy współczesną walutę. Termin złoty polski powinien być stosowany (w dużym uproszczeniu) tylko i wyłącznie do okresu od XV w. do 1924 r.;
Obecny kod waluty (po denominacji w 1995 r.) to PLN (PL - Polska, N - nowy złoty). Do końca 1994 r. kodem waluty był PLZ (PL - Polska, Z - złoty)

---

Tekst na podstawie:
Słownik języka polskiego, PWN